Blog

Die hele land het Saterdag stilgestaan oor die een ding wat groter is as ons almal. Rugby. Dit het natuurlik die potensiaal om mens te laat stilstaan daarby om te dink oor rugby en te dink oor hoe die kompetisie van 30 man op ‘n veld so ‘n groot invloed op die samelewing kan he. As mens daarna kyk en die verbintenis met die Unie van Suid-Afrika en die paralelle tussen Uniewording 100 jaar gelede en dan nog daaraan dink dat gister, 100 jaar gelede Suid-Afrika ‘n Unie geword het, begin dinge wel deeglik groter word in mens se kop. Wanneer ons al die draadjies bymekaarknoop kom mens agter hoe ineengevleg rugby werklik is met die psige van die Afrikaner, en hoe amper dit was of rugby was net iets wat in die WP en in Natal gespeel was.

Ek het laas voor Rome geblog, so daar is eintlik baie om oor te praat, so ek gaan prober om dit kort en saaklik te hou. Ondertussen het Dante baie siek geword en vir ‘n week in die hospital opgeeindig. Ons het in Heidelberg opgetree, en ek begin nou jeukerig word omdat die cd nog nie vrygestel is nie. Daar kom ook ‘n paar ontwikkellinge in die fotografie kant met moontlik ‘n meer formele ooreenkoms met ‘n fotografiemaatskappy. Ek sal vertel wanneer dit bymekaarkom.

Vir die eerste keer in my lewe kan ek onomwonde stel dat ek so flou is dat ek nie eens wil skryf nie. Ek wil net sit. Miskien is dit net van sleg slaap of miskien net dat ek emosioneel of met inligting oorlaai is. Ek voel nogal of ek myself net erens in die Bosveld kan gaan sit en niks wil doen behalwe langs 'n rivier sit en tiervis vang. Hoekom tiervis? Want dan moet ek konsentreer op wat ek doen en dit sal myself wegvat van wat ek aan dink. Dit is nie dat waaraan ek dink lastig is nie, dit is net dat ek so baie het waaraan ek werk en moet werk en dink en moet dink dat daar nie plek is vir net wees nie. Ek is gladnie down of so iets nie, ek voel net ek moet 'n bietjie skoonmaak – detoks vir die brein.

KKNK was cool. Regtig cool. Die twee weke wat ek besig was met KKNK, was fenominaal, maar was ook ‘n tyd van impak en gebeure wat die verloop van die geskiedenis kan bepaal.

Ek wil graag oor KKNK vertel, maar sal maar in die lig van my vorige paar blogs miskien myself hou by politiek, en miskien iets van my seining oor die politiek. Dit blyk dat my vorige blog plasing wel impak gehad het en wel interessant was vir verskeie mense.

Julius Malema het voortgegaan en sy mond aanhou oopmaak oor die reg van swart mense wat klaarblyklik belangriker is as die res van die bevolking. Demokrasie is klaarblyklik belangriker as menseregte, en die grondwet is klaarblyklik minder belangrik as die idees van ‘n comrade wat ‘n kans sien om populistiese snert kwyt te raak ten koste van die land. Toe word Eugene Terreblanche vermoor en die vonk is teen ‘n tempo op pad na die kruitvat. Miskien was dit onvermydelik, maar die moord op ET maak so veel gevoelens en emosies los.  Aan die een kant ontken Malema alle aandadigheid, ten spyte van waarskuwings dat die vryheidsliede tot haat lei. “Toevallig” kort na die laaste reeks uitsprake en kontroversie om die Kill the Boer liedjie gaan twee jongmense en vermoor die Boer. Die boer wat die boegbeeld van die regse Afrikaner was word enkele ure later vermoor en alema onthen alle skuld. Dit herinner my aan kinders wat geen verantwoordelikheid wil vat vir iets wat hulle fout gedoen het nie, al is al die getuienis daar vir almal om te sien. Aan die ander kant is daar die reaksie vanuit Afrikaner geledere. Groot hoeveelhede Afrikaners voel bedreig en die situasie en verdure uitsprake vanuit die ANC kamp doen niks om die onrus te beperk nie. Die ANC sal alles binne hul mag moet doen om te rekonsilieer, en ek is werklik bekommerd dat hierdie afskuwelike moord die laaste hoop van rekonsiliasie vernietig het.