Blog

Almal wil ‘n sanger wees, maar nie genoeg mense wil musikante wees nie. Dit is jammer dat dit so is, maar dit is eenvoudig ‘n feit. Ek het ‘n paar jaar gelede ‘n stelling gemaak teenoor ‘n vriendin van my dat dit nie so is nie. En ek het gese dat die mark nie te vol is nie. Ek is egter mans genoeg om te erken wanneer ek verkeerd was, en hier is ek verkeerd. Die stelling wat sy (‘n bekende sangeres uit my era) gemaak het is dat daar so veel rubbish in die mark is dat die goeie kunstenaars nie herken kan word nie. Mense is so gevoer met ontbytpap dat hulle nie meer ‘n maaltyd kan of wil verteer nie. Mense wil nie meer die teksture en subtiliteite van musiek wat kunstig uitgevoer is deur kunstenaars se tekstuur aandurf nie. Mense wil nie meer gaan sit en luister na ‘n song nie. My gevoel was dat al die musiek op die mark die pie groter maak, en dat dit seker maak dat die inkomste vir die musikante ook aanhou groei.

Tussen rugby, optredes, oefeninge, sokker kyk, besigheid, kiekies neem en een duisend ander dinge het ek alweer die blog afgeskeep. My eie skuld. Daar is weereens baie dinge aan gedink en natuurlik het die Sokker wereldbeker vir my laat nadink oor allehande dinge.

Die hele land het Saterdag stilgestaan oor die een ding wat groter is as ons almal. Rugby. Dit het natuurlik die potensiaal om mens te laat stilstaan daarby om te dink oor rugby en te dink oor hoe die kompetisie van 30 man op ‘n veld so ‘n groot invloed op die samelewing kan he. As mens daarna kyk en die verbintenis met die Unie van Suid-Afrika en die paralelle tussen Uniewording 100 jaar gelede en dan nog daaraan dink dat gister, 100 jaar gelede Suid-Afrika ‘n Unie geword het, begin dinge wel deeglik groter word in mens se kop. Wanneer ons al die draadjies bymekaarknoop kom mens agter hoe ineengevleg rugby werklik is met die psige van die Afrikaner, en hoe amper dit was of rugby was net iets wat in die WP en in Natal gespeel was.

Ek het laas voor Rome geblog, so daar is eintlik baie om oor te praat, so ek gaan prober om dit kort en saaklik te hou. Ondertussen het Dante baie siek geword en vir ‘n week in die hospital opgeeindig. Ons het in Heidelberg opgetree, en ek begin nou jeukerig word omdat die cd nog nie vrygestel is nie. Daar kom ook ‘n paar ontwikkellinge in die fotografie kant met moontlik ‘n meer formele ooreenkoms met ‘n fotografiemaatskappy. Ek sal vertel wanneer dit bymekaarkom.